χιών

χιών, όνος, ἡ: (v. sub fin.):—

A snow, in Hom. mostly of fallen snow, Il.10.7, 22.152;

ὡς δὲ χ. κατατήκετ' ἐν . . ὄρεσσιν Od.19.205

;

ὕπερθε χ. γένετ' ἠΰτε πάχνη 14.476

;

τὸν Νεῖλον ῥέειν ἀπὸ τηκομένης χιόνος Hdt.2.22

; ἐπὶ χιόνι πεσούσῃ ibid., cf.4.50;

Ἰδαία χ. A.Ag.564

;

ἥλιος . . τήκει πετραίαν χιόνα Id.Fr.300.5

;

καί νιν . . χιὼν οὐδαμὰ λείπει S.Ant.830

(lyr.); also of falling snow, ὥς τε νιφάδες χιόνος πίπτωσι θαμειαί thick fall the snow-flakes, Il.12.278;

χ. πίπτουσα Hdt.4.31

;

κατένειψε χιόνι τὴν Θρᾴκην Ar.Ach.138

;

ὅταν βορέας χιόνα χέῃ E.Cyc. 329

, cf. Ba.662;

ἐπιπίπτει χ. X.An.4.4.11

;

χιόνες πολλαὶ γίνονται Thphr.Sign.24

: [

χ.] σφοδρὰ καὶ ἀθρόα καταφερομένη νιφετὸς ὠνόμασται Arist.Mu.394a36

.

II snow-water, 'ice-coldwater,

Θρῄκην χιόνι . . κατάρρυτον E.Andr.215

;

χ. ποταμία Id.Tr.1067

(lyr.); used to cool wine,

εἰ χιών ἐστ' ὠνία Euthycl.1

;

οἶνον πιεῖν . . χιόνι μεμιγμένον Stratt.57

;

χιόνα πίνειν Alex.141.10

;

τοῦ θέρους χιόνα . . ζητεῖς Χ. Mem.2.1.30

;

ἡδὺ θέρους . . χιὼν ποτόν AP5.168

(Ascl.): rare in pl., Arist.Mu.394a16. [[pron. full] ῐ by nature, [pron. full] ῑ [dialect] Ep. metri gr.] (Cf. Skt. himás 'cold, winter', Lat. hiems, Avest. zyam- 'winter', etc.)